Reclame voor het meisjesvoetbal. Dat was de halve finale van de beker, dinsdagavond op sportpark Uitwierde in Delfzijl. Alcides MD1 slaagde erin om met een 2-3 overwinning de eindstrijd te bereiken, ten koste van thuisploeg NEC Delfzijl MD1. Maar dat kostte wel heel wat bloed, zweet en tranen…
Aan de successtory van deze Alcides-meiden lijkt niettemin maar geen einde te komen. Na dit seizoen al najaars- én voorjaarskampioen te zijn geworden, werd op Hemelvaartsdag opnieuw een hoofdprijs gepakt. Alcides MD1 won die dag het meisjestoernooi van vv Steenwijk, zonder ook maar één tegengoal te hoeven incasseren. Achtereenvolgens Blauw Wit’34 MD2 (2-0), USV MD1 (2-0), SC Franeker MD1 (3-0), Read Swart MD1 (1-0) en vv Heerenveen MD1 (2-0) werden allemaal verslagen. Daardoor verkeerden onze kanjers gedurende anderhalve dag in de zevende hemel.
Op zaterdagochtend in alle vroegte stonden de Meppeler meiden echter weer met beide benen op de Steenwijker grond, want ze leden in de uitwedstrijd tegen d’Olde Veste’54 MD1 hun allereerste nederlaag in dit seizoen. Gelukkig ging het in dit een-na-laatste competitieduel nergens meer om, maar toch was het wel even een vreemde gewaarwording: ze hadden verloren! Hoe zou dit in hun koppies doorwerken, drie dagen later in Delfzijl?
Officiële spelersbus
Op dinsdagmiddag vertrok de officiële spelersbus van Alcides 1 vanaf het eigen clubhuis. Met aan boord de speelsters, begeleiders en supporters van Alcides MD1. Wat een luxe, geweldig! De heenreis verliep voorspoedig en even na zessen werd het sportpark van het voormalige Neptunia (dat sinds vorig jaar met Eems Boys één club vormt: NEC) bereikt.
Een uur later begon een ware bekerthriller (in Groningen trilt het trouwens wel vaker). Beide meisjesteams werden gesteund door een grote schare aanhangers en dat maakte best veel indruk op ze. Het was opvallend druk en luidruchtig langs de lijn in Delfzijl. Een echte cupsfeer.
Alcides MD1 had absoluut een speloverwicht in de eerste helft. De bal was dan ook grotendeels op de vijandelijke helft te vinden en dat leverde menige doelkans op. Toch duurde het nog tot de 17e minuut voordat de dikverdiende 0-1 viel. Vijf minuten later kwam NEC via een vrije trap vrij onverwacht op 1-1, maar in de blessuretijd van de eerste helft nam Alcides opnieuw een voorsprong: 1-2.
In de tweede helft waren de twee teams gelijkwaardig aan elkaar en menig hartpatiënt langs de kant was blij dat hij zijn pilletje niet was vergeten. Wat een spanning! Het spel golfde op en neer, maar in de 46e minuut werd het 2-2. Alcides leek even te wankelen, maar toonde toch weer veerkracht en (opnieuw) in blessuretijd werd de verlossende en winnende treffer gescoord: 2-3 en finalist… opluchting en vreugde vochten om voorrang!
Gezang
Het laat zich raden dat de stemming in de bus op de terugweg nóg beter was dan op de heenweg. Voorin genoten de ‘oudjes’ van het collectieve gezang van de meiden achterin. Een van hun laatste liedjes was ‘We zijn er bijna, maar nog niet helemaal’. Op zaterdag 6 juni moet in Steenwijk (waar anders?) inderdaad nog even de kroon op dit seizoen worden gezet. De andere finalist op het complex van d’Olde Veste’54 (daar hebben de meiden sinds zaterdag dus nog iets goed te maken!) is JV Oostenburg MD1 uit Oosterwolde. Moge de beste winnen!
Bij terugkomst in Meppel beloofde chauffeur Peter van Reesttours dinsdagavond trouwens dat hij op die zesde juni de spelersbus van Alcides ook best naar Steenwijk wil rijden. En dat omdat hij geluk brengt bij jeugdteams van Alcides!! Aan Peter zal het dus niet liggen.
En die andere halve finale dinsdagavond? Trijntje gaat NIET naar de finale…