Bloed,zweet en tranen (SVN E1 – Alcides E1 2-3)


Wat ik toch allemaal het meegemaakt vanmorgen… Hier mijn verhaal:

Gaap.. na een naggie lekker tukken sta ik dan toch maar eens op. Wat zal ik eens doen vandaag.  Mijn aandacht wordt getrokken door wat lawaai ineens…. Ik kijk uit het raam en zie allemaal knullen rennend over straat. Wat gaan die doen? Ik zie jongens in geel en andere in rood/wit. Hmm. Laat ik eens gaan kijken. Waar ze zijn hoef ik niet te raden. Ik loop achter het geluid aan en zie ze fanatiek trappend tegen een bal. Allemaal volwassen eromheen en wat andere mannen (die later trainers blijken te zijn) kijken ongerust. Hoezo? Ik vraag het aan een man naast me. Wat? Oh… ze missen een scheids. Wat? Aha. Ik begin het te begrijpen. Ze gaan een wedstrijd spelen. Wat een druktemakers op de vroege ochtend. De man naast me begrijpt dat ik er niet veel van snap en legt het me snel uit. Het gaat om een bekerwedstrijd. SVN tegen Alcides… Alciwat? Meppel? Het zal me wat. Ik sta op het punt  om weer te vertrekken als ik toch nieuwsgierig wordt. Ach laat ik eens blijven hangen om te kijken hoe het verloopt. Het alternatief is om thuis weer te horen van moeders de vrouw wat ik allemaal moet doen.. dus waarom niet even kijken.

Ik krijg te horen dat de jochies in het rood/wit van SVN zijn en de knapen in het geel van Alcides. Aha. Weten we dat ook weer. De gele mannetjes zien er nog wat slaperig uit. Ze rennen dan ook niet zo heel hard waardoor de jongens van SVN aardig het veld rond kunnen spelen. Niet onaardig denk ik nog. Lijkt net zoals op TV. (alleen heeft het publiek hier wel meer lawaai lijkt het wel). Nou.. die gele rakkers gaan verliezen denk ik nog wanneer er 1 gele als een haas vandoor gaat en een fraaie voorzet geeft. Een ander manneke maakt de goal. Zozo..niet slecht….   ‘ goed gedaan Kjeld’ : hoor ik een man in trainingspak roepen. Ah. Dus de spits heet Kjeld. Toch wel geamuseerd blijf ik naar het verder verloop kijken. De vreugde van de gele bananen is van korte duur. Wat een knal. De rood-witten maken er 1-1 van. Nou. Dat gaat spannend worden. Ik luister geamuseerd  naar het druk adviserende werk van de mannen in zwart-blauwe trainingspakken (waarvan er 1 wel wat ouder lijkt, maar ik kan me vergissen.. ) “Kom op Kjeld, Gaaaaaaaaan Kai!! Erop af Cas! En zo hoor ik nog wat namen voorbij komen… Dikkie,Mees, Mika, Ynze, Timo…. Nou nou… die ouders van tegenwoordig kunnen ze wel bedenken zeg. Rare jongens daar in Meppel. Opletten: weer een aanval op de goal van de rood-witten. BAM. 2-1. Wie was dat? Vraag ik. Oh dat is Dikkie? Zo. Die is rap hoor….. en weer door. Zo gaat er ineens een gele streep zigzaggend door het veld. Wauw die lijkt nog rapper. “Lekker Kai” hoor ik de trainert weer roepen. Hij lijkt wel een kop kleiner dan rest of verbeeld ik me dat nou? ‘Zoooo.. die is goed’ hoor ik jochie naast me fluisteren. En snel! Ik kan hem geen ongelijk geven.

De gele rakkers, (krijg ineens een beetje dorst), komen op stoom en beginnen met rooie koppen steeds harder te rennen. Een man met een kale kop en een zwart pak aan blaast ineens heel hard op een fluitje en iedereen stopt ineens met voetballen en rent naar de kant… aaaaahh.. waaaaatttt? Het werd net spannend. Jammer zeg. Oh? Pauze? Gelukkig. Dacht al dat het afgelopen was. Hoeveel staat het eigenlijk? Mompel ik. Twee, Twee-eeh zegt datzelfde jochie naast me (geirriteerd). ‘ Moet je ook opletten’ . Ja daar had ie gelijk in, maar van iemand op  mijn leeftijd gaat dit geweld op het veld me echt te snel.

Even lekker wegdommelend in het zonnetje gaat het ineens toch verder.  Opletten. Het lijkt wel of de rood-witten er meer zin in krijgen. De hebben de bal vaker en de gele paprika’s moeten er steeds harder achteraan rennen tot ze bijna veranderen in rode. Haha.. grinnik ik..de rooie gezichtjes kleuren mooi op de gele pakkies. Dat doet me denken aan die keer dat ik klein was.. Dat was me wat.. ik rende naar onze boomhut achter de school en toen… ho!.wel even de aandacht bij de wedstrijd houden ouwe. Daarvoor zijn we hier. De knapen rennen van het einde van het veld.. en weer  terug. Word er duizelig van.. een goal wil er maar niet vallen. Wel weten de rooi-wittuh veel op het doel van Alcides te schieten. De een na de andere.. maar dat manneke in de goal.. een vuurvretertje (die Mika heet hoor ik)  houdt werkelijk alles tegen. Hij vreet hem bijna op zeg. Nou.. ben dat heen en weer ge-ren een beetje zat. Maar eens terug naar huus. Het kan toch niet lang meer duren nu? Nog 2 minuutjes vang ik op langs de kant. Ok. Dan maar even wachten nog. Een hoekschop aan de andere kant van het veld. Ik kan het niet goed zien en doen een stappie opzij.. ‘heee.. kijk uit’ . Krijg ik te horen.. een gozer met een grote toeter voor zijn gezicht wordt boos op me. ‘Je ziet toch dat ik foto’s maak!!’ Pardon hoor.. (zal wel een meppeler zijn denk ik).  Ik richt mijn blik weer op de wedstrijd. Tis niet goed te zien want het is helemaal aan de andere kant.. het net lijkt iets te bewegen en ineens beginnen de gele druiven tegen en over elkaar te springen.. ‘nee he.. tis niet te geloven’:  zegt een moeder naast me. Altijd die Alcidianen.. winnen ze ook nog. Wat? Indianen? Ik snap er niks meer van en kijk verder naar de feestende jongens. Wie scoorde daar nou? ‘ Super Ynze’ : Klinkt het.  In het feestende geweld raakt 1 van de jongens een ander per ongelijk in het gezicht. Ai. Bloedneus. (staat mooi op dat geel). Het lijkt hem niet te deren en voordat ik het weet zit de wedstrijd erop.

Tjonge wat een energie van die jongens… hoe heten ze ook alweer..oh ja.. Alcides. Nu vergeet ik het niet weer. Meppel toch? ik kuier maar weer eens richting huis.. en denk. Misschien moet ik daar eens  gaan kijken.  Dat zag er alleraardigst uit… Maar ik zal eens opletten bij Studio Sport. Kan maar zo zijn dat ik ze daar eens ga zien..

Maar eerst kan je ze bekijken op deze prachtige foto's van de hoffotograaf.