In ons laatste verslag heeft u kunnen lezen hoe de competitiestart van D2 is verlopen. Alle tot dan toe gespeelde competitiewedstrijden werden vaak met goed en leuk voetbal gewonnen. Vaak werd er met 3 verdedigers gespeeld, opdat de verdedigers man tegen man spelen met de spitsen van de tegenpartij. Ze worden op deze manier gedwongen om geconcentreerd te verdedigen en komen meer in duel. De ene keer spelen we met 4 middenvelders en een andere keer met 4 spitsen.Zaterdag 25 oktober moest D2 aantreden in Havelte tegen Havelte D1. Op dat moment was Havelte nog een concurrent met één nederlaag. Het zou dus wel eens een hete ochtend kunnen worden. Ditmaal gewoon in een 4-3-3 opstelling werd er om 9.30 uur afgetrapt. De boys van D2 pakten direct het initiatief zonder dat er echt groots werd gevoetbald. Na een kwartier schoot Mick de verdiende 0 – 1 binnen. Havelte speelde stug en fanatiek en na een afgeslagen corner werd de 1 – 1 van afstand binnengeschoten. Toch kwam D2 voor rust weer op voorsprong. Ook nu weer een mooi aanval via de rechtervleugel. Mick passeerde zijn tegenstander en trok de keurig terug op de 16, vanwaar Max vd B droog binnenschoot. Na de pauze spelen we bijna altijd beter dan voor de pauze. Dat was ook vandaag weer het geval. Toch was het nog even billenknijpen, omdat Havelte door een slordigheid achterin plotseling langszij kwam. Havelte werd daarna helemaal teruggedrukt op eigen helft. Dit leverde een groot aantal kansen op en Dino had gelukkig zijn vizier op scherp staan. Met 2 doelpunten schoot hij de 2 – 4 eindstand op het scorebord
Het volgende slachtoffer van de dadendrang van D2 was zaterdag 2 november BEW D1. Een nogal lomp elftal met een aantal jongens met nu al behoorlijk overgewicht. Zo nu en dan moesten de jongens in het geel-zwart het fysieke geweld ondergaan, maar de goed leidende scheidsrechter Jan trad kordaat op. Dit leidde tot belachelijke reacties van de trainer van BEW. Hoezo een voorbeeld voor zijn team……… Nu maar weer terug waar het om gaat en dat is het voetballen. Deze wedstrijd speelden we in een 3-4-3 opstelling. Met een 3 – 0 voorsprong konden we in de pauze aan de thee beginnen. We hadden best wel wat te bespreken in de pauze. Onze buitenste middenvelders hielden het veld niet goed breed, waardoor ze op het middenveld elkaar eigenlijk in de weg liepen. Het spel was rommelig met te veel onnodig foute passes. De opdracht werd goed in de oren geknoopt. Na de pauze was het af en toe weer genieten op het zonovergoten sportpark. Mooi combinaties via de zijkanten, dubbele één tweetjes, en 5 goede doelpunten brachten de papa’s en mama’s weer vervoering. Mooi om te zien was dat stoere verdedigers Sam en Remco ook hun doelpuntje meepikten. Wederom 3 punten in de welbekende pocket.
Wie kan deze trein nog stoppen? Steenwijk D2? Ook de spelers in het rood-wit gestreepte shirt van Steenwijk konden het niet bolwerken. Ditmaal gespeeld met 4 aanvallers, 3 middenvelders en 3 verdedigers en een doelman. De vleugelaanvallers Mick en Mart bleven goed aan de zijkant om van daaruit hun directe tegenstander op te zoeken en uit te spelen. Na 2 keer 30 minuten voetbal, een twintigtal kansen, bleef de teller steken op 12 doelpunten voor D2 en 0 voor Steenwijk.
Zaterdag 15 november stond er een oefenwedstrijd op het programma tegen Rouveen D1. Dit team speelt in de Hoofdklasse en doet dat niet onverdienstelijk. Dat hebben we gemerkt. Dit was duidelijk een maat te groot. We werden getrakteerd op een 9 – 0 nederlaag. Kortom, weer met beide beentjes op de spreekwoordelijke grond. We hebben met name na de pauze wel een team gezien wat streed voor elke meter Rouveens veld. Ondanks de dikke nederlaag werden de weer veel meegereisde ouders en begeleiding daar toch wel vrolijk van.
De revanche op Rouveen zou niet lang op zich laten wachten. Op het vertrouwde veld 2 van sportpark Ezinge mochten we 22 november wederom de strijd aanbinden met Rouveen. Ditmaal geen D1, maar D2. We raken er al aan gewend, maar met een 3 – 3 - 4 opstelling werd er om 11.20 uur afgetrapt. De geboden tegenstand van Rouveen was groter dan van tevoren was bedacht. Met een 1 – 0 voorsprong werd de rust gehaald. Alcides D2 speelde slordig, creëerde wel kansen, maar gaf ook een paar mogelijkheden weg. Na de pauze begon de geoliede machine weer te draaien. Onze keeper Thijn heeft werkelijk geen bal aangeraakt. Niet met zijn handen en ook niet met zijn voeten. Verdedigers kort op de man en goed doordekkend naar het middenveld, middenvelders die met goede passes voor aanvoer zorgden en aanvallers die voor kansen en doelpunten zorgden. Nog 7 keer werd het net gevonden. Eén doelpunt was toch wel een beetje bijzonder. Aaron van der Aar, nauwelijks een meter hoog kopte in een vol 16-meter gebied schitterend de 7 – 0 binnen.
Nog 2 wedstrijden te gaan. In die wedstrijden moeten nog 4 punten worden gehaald en dan mag D2 zich echt de beste noemen van deze najaarscompetitie. Dinsdag 2 december was de nummer 7 van de ranglijst Olde Veste D3 het volgende slachtoffer. Ditmaal speelde Dani Minani vlak voor zijn 3 verdedigers. Dit om de aanvoer naar de spitsen te minimaliseren en bij balbezit direct het middenveld in te gaan. Hij speelde voortreffelijk. Talloze ballen onderschept of afgepakt en vervolgens keurig naar iemand in een geel shirt spelen. We hadden afgesproken bloedfanatiek te beginnen om zo direct goed in de wedstrijd te komen. Zo gezegd, zo gedaan. Binnen de twee minuten kon Olde Veste weer aftrappen. U raadt het al, inderdaad de 1 – 0 was een feit. Het zou de wedstrijd worden van de gemiste kansen. Alcides D2 combineerde er lustig op los en creëerde, met name na rust, kans op kans. Direct na de pauze viel pas het tweede doelpunt en dat was een wonder. Doelpunt drie en vier lagen ook heel snel in het mandje. De verkleumde toeschouwers gingen er eens goed voor staan, want als het scoren in dit tempo door zou gaan, dan………………. Alle kansen zijn niet geteld, maar Olde Veste ging waarschijnlijk toch met een goed gevoel terug naar Steenwijk. Het werd uiteindelijk een 4 – 1 nederlaag voor de Steenwijkers, maar het had zomaar 11 – 1 kunnen zijn als de jeugdige Alcideanen iets zorgvuldiger met de gecreëerde kansen waren omgesprongen. Na afloop mochten we de complimenten van de trainer van Olde Veste in ontvangst nemen over het fantastische positiespel wat er op groene mat was gelegd.
Zaterdag 6 december had D2 tegen Desz D2, de nummer 3 van de ranglijst, aan een gelijkspel voldoende om het kampioenschap in de wacht te slepen. Ditmaal niet op veld 2 of 3, maar op het hoofdveld. Helaas kon Dino als gevolg van een blessure vandaag niet meespelen. Fedor had van zijn fysio toestemming gekregen om een kwartier mee te spelen. Nordin Benning uit E1 sloot, na met E1 te hebben gespeeld, aan bij de groep. Na de bespreking en warming up werd er even over 10 afgetrapt door de geel-zwarte brigade. Met Thijn in het doel, achterin Max K, Sam en Remco, op het middenveld Dani, Kyan, Max vd B en Aaron en voorin Mart, Boyd en Mick zouden we Desz onder de voet gaan lopen. Was er dan toch wat spanning? of plankenkoorts? Desz pakte in de beginfase het initiatief, zonder daarbij overigens gevaarlijk te worden. Zo halverwege de eerste helft herpakte Alcides zich en begon het echt te voerballen. Helaas voor Aaron moest hij juist in die fase geblesseerd het veld verlaten. Nordin was zijn vervanger en die zou later nog belangrijk worden. De bal ging weer van voet naar voet en er werden kansen gecreëerd. Uit één van deze kansen schoot Kyan op slag van rust de 1 – 0 binnen. Een lekker moment wetende dat we na rust meestal nog meer kansen creëren. Gelukkig was dat vandaag ook weer zo. Desz mocht aftrappen, maar er werd daarna nog maar op één helft gevoetbald en dat was de helft die Desz moest verdedigen. Desz werd van het u wel bekende kastje naar de muur getikt en de 2 – 0 kon dan ook niet uitblijven. En wat voor één, vanaf een meter of 13 kogelde Nordin de bal stijf in het kruis. Een bevrijding. Dit kon niet meer mis gaan. Even later schoot Max vd B. de bal over de keeper van Desz. Na de 3 – 0 schoten Dani en Mick respectievelijk de 4 – en 5 – 0 binnen. Alcides liet de teugels na de 5 – 0 iets vieren, maar gevaarlijk werd Desz nooit. Zo rond 11.20 uur floot scheidsrechter Jan Timmerman voor het eindsignaal en kon het feest beginnen. Spelers feestend op het veld, vuurwerk van Vox vuurwerk langs het veld, confetti kanonnen, party poppers, champagne, foto´s met de Europa Cup van de supportersvereniging en tot slot de felicitaties van alle trotse ouders. In de kleedkamer ging het feesten uiteraard verder. Zo rond twaalven schalde het “ We are the champions uit de speakers van de kantine en betraden de spelers onder luid applaus diezelfde kantine. Nadat de taart, bedankt Corrie, en de patat was genuttigd kon iedereen met een goed gevoel naar huis.
Thijn Potman, Max Kruyen, Sam Timmerman, Remco Nijman, Aaron van der Aar, Dani Minani, Kyan Tinholt, Max van den Berg, Fedor Timmenga, Dino Vilic, Mick van Laere, Boyd van de Veen en Mart Lammerink.SUPER GEDAAN