De competitie werd weliswaar een week geleden met een overwinning tegen Germanicus afgesloten, maar het gehele seizoen zit er pas echt op zodra de laatste wedstrijd is gespeeld op het jaarlijks terugkerende Pinkstertoernooi. Beter bekend als de Euro-Sportring of in de regio beter bekend als de Drenthe Cup. Over het algemeen een behoorlijk bezet internationaal toernooi, waar teams uit diverse Europese landen aan meedoen. Het toernooi wordt gespeeld over twee dagen en zoals voor elk toernooi geldt des te meer je wint des te verder je komt des te boeiender en spannender het wordt, gold dit ook voor Alcides B1. Zo hadden zij de eerste drie poulewedstrijden te maken met drie tegenstanders uit Duitsland (ben de namen even kwijt). Dit betekende voor Alcides, drie keer tot de laatste minuut volop aan de bak want daar staan Duitsers nu eenmaal om bekend. Goed dat Alcides tijdens de competitie al twee keer heeft kunnen spelen en oefenen tegen Urk. Door de speelwijze die zij hanteren, kunnen zij gezien worden als (halve) Duitsers. Hoe het ook zij, wil je ver komen dan zul je toch echt zelf het klusje moeten klaren.
Aangezien het doel was om het seizoen met elkaar op een gave manier af te sluiten, gingen de Alcideanen er vol voor. De eerste wedstrijd lieten zij er dan ook geen gras overgroeien. De tegenstander werd behoorlijk overklast door het snelle en goede spelende Alcides B1. Diverse kansen vloeiden daaruit voort. Jurre leek meerder keren te scoren maar even zovele keren stond de paal een doelpunt in de weg. Ondanks dat wist hij wel andere zodanig in stelling te brengen waaruit kon worden gescoord. In het eerste kwartier scoorde Alcides maar één keer, echter in het tweede deel werd dit overtuigend uitgebreid naar een eindstand van 4 – 0. Een duidelijke winst waarbij enkele doelpunten zeker betiteld konden worden als zeer fraai. De eerste toon was gezet. In een toernooi is het eigenlijk altijd belangrijk om de eerste partij in winst om te zetten.
Na een behoorlijke tussenstop, werd er rond het middaguur begonnen met pot nummer twee. Ook nu was Alcides B1 de bovenliggende partij. Het spel zag er in zijn algemeenheid ietwat minder strak uit, maar nog steeds voldoende om deze uiteindelijk met een 2 – 0 winst af te sluiten. Na deze partij was er in ieder geval al één zekerheidje, Alcides B1 was al door naar de finaleronde die de volgende dag zou gaan plaatsvinden.
De derde wedstrijd was derhalve een formaliteit, maar om het jezelf voor de volgende dag zo gemakkelijk mogelijk te maken was winnen toch de beste optie. Alcides B1 overklaste de tegenstander in zijn volledigheid. Met het wisselen van speelhelften stond er al een voorsprong van 5 – 0 op het scorebord in het voordeel van Alcides B1. Om keeper Xander in de gelegenheid te stellen om dit seizoen ook tot scoren te komen, nam Jurre in de rust het keeperstenue van Xander over. Laatstgenoemde werd in de spits gestald. Hij pakte deze mogelijk dan ook met beide handen aan. Op volle snelheid ging hij achter een diep gespeelde bal aan en bij zijn eerste de beste balaanraking bleek hij succesvol. Daar mee was het nog niet gedaan. Niet al teveel later werd hij rechts aan de zijlijn halverwege de speelheft van de tegenstander aangespeeld. Direct loerde hij naar het doel van de tegenpartij en zag de keeper wat ver voor zijn doel staan. Xander bedacht zich geen moment, haalde uit en met een beste boog vloog de bal over de keeper heen in de verre hoek. Een pracht doelpunt! Daarmee kwam Alcides op een dik verdiende 7 – 0 voorsprong. Uitbundig werd dit doelpunt en de aanstaande overwinning gevierd. Uiteindelijk bleek iets te uitbundig en dat op eigen speelhelft. Volgens de scheidsrechter nam dit teveel tijd in beslag en besloot om die reden het spel te hervatten. Aangezien nog geen enkele Alcideaan in positie stond en dus ook niet onze tijdelijk keeper Jurre, lag het gehele speelveld en doel open voor de tegenstander. Door middel van een lange uithaal vanuit de middencirkel door één van de Duitsers, vloog de bal ongehinderd in het doel van Alcides. Eindstand 7 – 1. Het eerste tegendoelpunt voor Alcides B1.
Met alle winst op zak en met een positief doelsaldo van plus 12, wist Alcides B1 zich ruimschoots te plaatsen voor de finaleronde. In de poule was onze B1 dus oppermachtig. Op naar eerste Pinksterdag waarin het toernooi zijn vervolg zou krijgen en Alcides mocht gaan aantreden in de kwartfinale tegen wederom een tegenstander uit Duitsland.
Zondagochtend kon Alcides direct in de eerste speelronde weer aan de bak. Allen wakker genoeg om scherp te starten? Het antwoord gaven de mannen al snel. Het was opnieuw Alcides die duidelijk het betere van het spel liet zien in vergelijk met de tegenstander. Al spoedig werd dit uitgedrukt in een doelpunt en daarmee een terechte voorspong voor onze B1. In het eerste kwartier werd dit uitgebreid met twee doelpunten. Aangezien in het tweede kwartier Alcides niet meer tot scoren kwam, ondanks dat de geel-zwarten hier wel de mogelijkheden voor hadden, werd deze wedstrijd winnend afgesloten met 3 – 0. De halve finale was bereikt.
Na een goed drie uurtjes wachten werd in de halve finale aangetreden tegen Münster 08. Laat dit het vorige seizoen ook het geval zijn, echter ging toen, ondanks het sensationele doelpunt van toenmalige keeper Roël, de wedstrijd verloren omdat Alcides minder effectief bleek in het nemen van de penalty’s. Keeper Xander bleek op de training een penalty-killer, dat gaf enig vertrouwen, maar toch wilden de Alcideanen het daar niet op aan laten komen. De reden waarom zij zoveel mogelijk naar voren wilden voetballen om het in de reguliere speeltijd te beslissen. Münster was wel de eerste ploeg die het dit toernooi Alcides moeilijker maakte. Zij boden behoorlijk wat weerstand en wisten voor gevaar te zorgen door middel van snelle omschakelingen. Münster leek zelfs kort voor het wisselen van de speelhelften op voorsprong te komen. Een voorzet van links leek bij de tweede paal binnen gelopen te worden. Mooi voor Alcides was dat de tegenspeler in kwestie bereid was om de bal hoog over te mikken. Zowel op het veld als bank was er sprake van zichtbare opluchting. In de rust, die er spoedig op volgde, werden de koppen even goed bij elkaar gestoken. De heren spelers waren gewaarschuwd en kwamen tot de conclusie dat het tempo omhoog moest. Zo gezegd zo gedaan en kort na rust boden enkele mogelijkheden zich dan ook meteen aan. Nu maar hopen dat er snel uit gescoord zou worden. De ploeg die dit als eerste zou weten te bewerkstelligen, zou waarschijnlijk ook meteen de gelukkige winnaar zijn. Tenminste dat was het beeld van de wedstrijd. Op het moment dat Alcides leek door te drukken, kwamen de Duisters er plots gevaarlijk uit. Boye trok even aan de zogenaamde ‘professionele’ noodrem. Gevolg was wel dat hij voor vijf minuten uitgesloten word van deelname aan de wedstrijd, maar wat als………. Ondanks het ondertal bleven de Alcideanen knap overeind. Op het moment dat Boye weer het veld in mocht, werd aan Duitse zijde een speler voor vijf minuten naar de bank gestuurd. Waar Münster het overtal niet kon uitbuiten, sloeg Alcides daarentegen direct toe. Joep mocht de winnende binnen schuiven na een goede voorzet van Brecht. Münster leek geknakt, zeker toen er nog een speler van hen voortijdig het speelveld moest verlaten. Alcides speelde de wedstrijd keurig uit, wat er voor zorgde dat zij de eerste en terechte finalist waren. De andere halve finale werd gewonnen door Greispolheim, een Frans team. Dit zou dus de opponent worden in de finale, die zou gaan plaatsvinden op het hoofdveld van MSC.
Rond half vijf was het dan zo ver. In het begin was er bij beide ploegen in enige mate zichtbare spanning aanwezig. Over het geheel genomen speelde zich veel van het spelletje af op het middenveld van beide speelhelften. Voetballend was dit niet de beste partij van Alcides, maar daar stond dan kwalitatief ook een veel betere ploeg tegenover. Dat is natuurlijk ook inherent aan het spelen van een finale. Toch was het onze B1 die als eerste een beste kans kreeg om op voorsprong te komen. Brecht krulde de bal jammer genoeg net iets verder dan de verre hoek, waardoor er aan de tussenstand niets veranderde. Een schot op doel van Soufian deed Alcides ook niet op voorsprong zetten. Daar tegenover stond een linke uitval van de Fransen. Keeper Xander wist deze knap te pareren. Op snelheid over de flanken bleken de Fransen het gevaarlijkste, maar door kort in de mandekking te spelen en hard te werken wisten de Alcideanen menig gevaar te voorkomen. Na de korte instructies in de pauze, pakte Alcides de draad goed op en hadden zij, in lichtelijke zin weliswaar, iets meer veldoverwicht. De Fransen bleven loeren op een uitval, maar Xander had daar goed het oog op. Tegen het eind van de finale kreeg Alcides de mogelijkheid om via cornerballen voor gevaar te zorgen voor het doel van de Fransen. De eerste cornerbal van Jurre wist Soufian goed timend op het doel te koppen. De Franse goalie wist met enige moeite zijn doel schoon te houden. De tweede cornerbal leek uiteindelijk door Marnix krachtig binnen geschoten te worden. Nu was het een Franse verdediger, door meerderen omschreven als David Ruiz, die de bal van de lijn wist te koppen. De derde cornerbal bleef hangen in de zestien bij de Fransen. Na enig gerommel kreeg Hamsa de voet er tegen aan. De keeper leek verslagen, maar een teamgenoot nam zijn rol in letterlijke zin over. Voor, op of achter de doellijn keerde hij de bal met zijn handen. De scheidsrechter had er moeilijk zicht op, maar na enige twijfel gaf de grens aan dat dit alles achter de doellijn had plaatsgevonden. Alles aan Alcides kant ging uit z’n dak. Wat gaaf om te horen en mee te mogen maken. Na de aftrap gingen de Fransen er vol voor en Alcides maakte van alle voetbalmiddelen gebruik om de bal zo ver mogelijk van het doel te houden. Tot aan het laatste fluitsignaal konden zij dit volhouden, waarna het overwinningsfeest vol overgave ingezet kon worden. Wat een super gave ontlading. Het was dan ook al weer enige tijd terug dat een Meppelse club op het bovenste treetje stond en deze keer mocht het dan ook nog eens Alcides B1 zijn.
In de avond werd dit feestje op de Wheem nog eens heerlijk over gedaan tijdens de officiële prijsuitreiking. Op het podium kon ‘De gele hel’ flink ingezet worden, waarna aansluitend nagenoten werd door meerdere spelers, technische staf en ouders bij herberg ’t Plein. Heerlijk om zo het seizoen dan echt af te mogen sluiten. Een seizoen met meerdere belevenissen, maar terugkijkend mag dit seizoen toch zeker als succesvol worden betiteld met een knetter vette afsluiting. Helemaal TOP! Een dik compliment aan de spelersgroep. Goed dat er dan nog altijd een tweede Pinksterdag is. Een mooie dag om nog lekker na te genieten van dit prachtige resultaat. Echt kapot VET!! (dat krijg je als je veel met jongeren omgaatJ)