Op voorhand gaven we als technische staf al aan dat dit een lastig potje zou kunnen gaan worden. De tegenstander van vandaag was Noordscheschut B1. Een tegenstander die tot dan toe nog geen enkele wedstrijd had gewonnen. Waarom dan lastig? Omdat zij daardoor niets te verliezen hadden en Alcides wilde natuurlijk niet de (eerste) tegenstander zijn van wie zij enkele punten zouden afsnoepen. Daarnaast blijft het altijd spannend of onze jongens een dergelijk klusje niet te gemakkelijk zouden opvatten en er sprake zou zijn van onderschatting. Nadat de wedstrijd al meerdere minuten onderweg was, leek van het laatste wel degelijk sprake te zijn. Alcides liet Noordscheschut wel heel gemakkelijk op de speelhelft van de Meppellers voetballen. Daar kwam bij dat Alcides ver onder hun niveau speelde. Passing en aannames lieten flink te wensen over, evenzo het tempo waarin alles werd uitgevoerd. Met enkele spaarzame momenten wist onze B1 voor het doel van Noordscheschut te verschijnen. Veel gevaar leverde dit niet op of het moest een slippertje zijn van de niet klemvaste keeper. Door dit magere spel van Alcides bleef Noordscheschut in de wedstrijd en hoop houden. Op voetbaltechnisch vlak hadden zij niet al teveel te bieden, dus zij moesten het vooral van de (fysieke)strijd hebben. Toch was voornamelijk aan het magere spel van Alcides te danken dat Noordscheschut op voorsprong kwam. Een lange bal over rechts, gevolgd door een voorzet richting de tweede paal, werd uiteindelijk diagonaal door hun linkerspits binnen gegleden: 1 – 0. Het zou toch niet? Alcides probeerde voor de rust de stand gelijk te trekken maar het gebeurde met veel te weinig overtuiging waardoor er met een achterstand aan de pauze werd begonnen.
In de pauze werd er hier en daar positioneel wat omgezet in de hoop dat we daardoor meer grip op de wedstrijd zouden krijgen. Spelers en staf baalden zicht- en hoorbaar. Toch zitten ook hier grenzen aan. Voor het proces mogen er soms best even enkele harde noten gekraakt worden maar op een gegeven moment moeten beslissingen worden geaccepteerd. Voornamelijk in het belang van de groep. Een team wordt niet gevormd door individuen maar door leden die in de juiste balans bereid zijn om voor elkaar te werken. Kritisch zijn is niet erg maar er moet wel op gebouwd kunnen worden. Wilden we alsnog met de drie punten in de tas richting Meppel gaan, moest heel nadrukkelijk de knop omgezet worden. Tenslotte waren er nog veertig minuten in het vooruitzicht om alles recht te zetten. Voor dan toe was het accepteren, er snel van leren en als team aan de bak.De tweede helft toonde in dat opzicht een beter en scherper Alcides. Nauwelijks was deze aan de gang of Olaf de Grip trok de stand gelijk. Een keurige assist van Ryan Luyckx lag daar aan ten grond slag. Kort voor de achterlijn legde hij de bal goed terug op de inkomende Olaf die vervolgens gericht hard binnenschoot: 1 – 1. Alcides bleef het betere van het spel houden en de druk op het doel van Noordscheschut nam toe. Halverwege de tweede helft nam Alcides de leiding. Wederom was Olaf de Grip de gevierde man. Een vrije trap net buiten de zestien werd door hem geplaatst binnen geschoten: 1 – 2. Noordscheschut probeerde het nog wel maar op voetbaltechnisch kwamen zij tekort om echt potten te kunnen breken. Mogelijk voor hen de reden om het ietwat meer over de fysieke boeg te gooien. De irritaties bij beide ploegen namen mede daardoor toe. Bij Noordscheschut vanwege het niet bij machte zijn om terug te komen in de wedstrijd, bij Alcides omdat zij fysiek behoorlijk wat te incasseren kregen. De scheidsrechter probeerde met het uitdelen van gele kaarten de boel in de grip te houden maar door inconsequent handelen nam de frustratie in het veld enkel toe. Daar waar het doorbreken van een Alcideaan niet werd bestraft, kreeg één van onze B1-ners geel omdat hij aangaf dat een medespelers de dupe werd van een natrap-actie. Als dan de natrappende speler ook niet wordt bestraft, is het aan de ene kant te begrijpen dat spelers van Alcides B1 maar moeilijk hun frustraties konden inhouden. Niet altijd goed te keuren maar ja…..Accepteren is dan wel het beste maar kost erg veel moeite. Vooral als de frustratie ook nog eens gevoed wordt vanuit oplopende emoties. Gelukkig deed Ruben Zanting op dat moment het beste wat je kon doen, namelijk scoren. Een lange bal van rechts KOPTE hij bij de tweede paal binnen: 1 – 3. Daarmee was de wedstrijd gespeeld. Noordscheschut benutte de resterende tijd om nog hier en daar wat fysiek uit te delen waardoor de wedstrijd op een zeer onprettige wijze langzaam tot een einde kwam. Enkele Alcideanen reageerden hier op waardoor spelers van beide ploegen tegen meerdere gele kaarten aanliepen en zelfs eenmaal tegen een rode. Helaas was deze laatste, voortvloeiend uit een tweede geel, voor een Alcideaan. Mogelijk terecht maar in verhouding gezien met wat Noordscheschut deed, te zwaar bestraft. Ook in deze situaties zou accepteren, voornamelijk omdat een tegenstander niet beter kan, het beste zijn. Zowel om zelf niet tegen kaarten aan te lopen maar ook om niet mee te gaan in het negatieve spel van de tegenstander. Makkelijker gezegd dan gedaan en ik moet eerlijk bekennen dat het ook mij dan moeite kost om inwendig eerst tot tien te tellen voordat ik laat merken wat ik van het optreden van tegenstander en scheids vind. Hoofdtrainer Vincent probeerde het nog op de meest nette manier door bij de scheids het na te vragen. Echter werd hij daarop enkel terug verwezen naar zijn “hok”. Tegen het eind van de wedstrijd, tijdens een blessurebehandeling, wilde hij vanuit zijn hok de Alcideanen toespreken waardoor zij meer hun koppie erbij zouden houden zodat er zonder verdere kleerscheuren de wedstrijd kon worden afgesloten. De scheids ging hiermee niet akkoord en na enig discussie tussen scheids en trainer Vincent kon laatstgenoemde achter het hek plaatsnemen. Hiermee benadrukte de scheids zijn bijzondere optreden, bovenal omdat op hetzelfde moment een dergelijk handelen van de trainer van Noordscheschut wel werd toegestaan. Heel belangrijk was dan toch dat Alcides deze pot met een winst van 1 – 3 kon afsluiten.
Een wedstrijd met veel leermomenten voor heel Alcides B1. Leren door te accepteren en respecteren lijkt mij dan de beste route. Of is het accepteren en van daaruit leren? Hoe het ook zij, het spel liet vandaag van Alcides-kant te wensen over en stond het groepsgevoel en -beleving in enige mate onder druk. Een positief resultaat doet dan wonderen. Na afloop was er weer wat van de ouderwetse sfeer binnen onze B1 zicht- en merkbaar. Helemaal goed. Toch ga ik er vanuit dat hier veel van wordt geleerd. Dit maakt onze B1 enkel en alleen maar sterker. Een mooi vooruitzicht lijkt mij. Zeker als dat vooruitzicht ook nog eens MSC B1 heet. Over twee weken onze tegenstander. In de tussentijd lekker trainen en oefenen tegen Berkum B1. Onderwijl genieten van de vierde winstpartij op rij en het stijgen naar de derde plaats op de ranglijst. In de eigen kantine met meerdere spelers met plezier naar de stand gekeken en ontdekt hoe dit op de groeps-app kon worden geplaatst. Ook ik ben nooit te oud om te leren. Mede door te accepteren dat diverse jongeren mobiel-technisch beter onderbouwd zijn dan ik. Prettig dat zo terugkijken op een wedstrijd kan met deze gave groep jongens.
Tot over twee weken.
Jan