Op donderdagavond mocht Alcides B1 aantreden tegen VV Gorecht B1 uit Haren. Deze keer een
uitwedstrijd. Dat werd dus een behoorlijk tochtje richting het noorden van het land. Nu maar hopen
dat we niet terug moesten met lege handen. Na enig creatief speurwerk, wisten we enige informatie
op te duiken van deze voor ons onbekende tegenstander. Een goede tien en twee snelle handige
buitenspelers en een beste keeper, kregen we te horen. Zo creatief we moesten wezen voor het
vergaren van enige gegevens over dit team, zo creatief werd ook het ritje er naar toe. De tijd die er
nodig was voor het overbruggen van de noodzakelijke kilometers naar het sportpark in Haren, werd
min of meer verdubbeld door de tijd die we kwijt waren om in Haren de velden van deze plaatselijke
voetbalclub te vinden. Na enige tijd kwamen de velden in beeld, echter het bereiken van het park
ging met enige vindingrijkheid gepaard. De laatste meters werden uiteindelijk afgelegd over het
fietspad. Het meest verwonderlijke was eigenlijk nog wel dat de fietsende tegenliggers niet verblikte
of verbloosde om deze doordachte oplossing.
Na de wedstrijdbespreking het veld op en zorgen dat door een intensieve warming-up de inwendige
temperatuur bij de heren spelers even flink werd opgekrikt. Van de omgeving hoefde men dit
namelijk niet te verwachten. Na de afsluitende bemoedigende woorden kon er met een gehavend
team worden aangetreden. Boye , Wouter en Guido waren nog niet blessurevrij en Marnix was nog
niet geheel herstelt van de wedstrijd tegen FC Meppel. De reden waarom drie spelers van de C1 aanj
de Alcides B1-selectie waren toegevoegd. Jorik, Jorian en Salim dank voor jullie bereidheid.
Waar we meenden met een behoorlijke weerstand te maken te krijgen, viel dat eigenlijk wat tegen.
Gorecht liet Alcides het spel maken. Bij niet balbezit trok Gorecht zich terug rond de middenlijn en
soms zelf er overheen, zodat er een compact voetspel ontstond voornamelijk op de helft van de
tegenstander uit Haren. Met countervoetbal probeerde zij na een balverovering snel op te stomen
richting het doel van de Alcideanen. Hier lag dus hen gevaar, maar dat werd de eerste 20 tot 25
minuten keurig door onze dappere middenvelders en zeker ook door de sterk optredende laatste
linie keurig voorkomen. Alcides had het initiatief en probeerde met wisselende loopacties en
combinatievoetbal de linies van Gorecht in enige mate uit elkaar te spelen. Dat was geen
gemakkelijke opgave aangezien zij weinig tot geen initiatief ondernamen om verder vooruit van hun
eigen doel af te willen spelen. Enige intentie om zelf het spel te willen maken, was bij hen niet
zichtbaar. Alcides probeerde te voetballen maar de bal was moeilijk in de voorste linie te krijgen door
het kort verdedigende dubbel dekkende werk van de laatsten van Gorecht. Kwamen zij tot
balverovering dan was de duur van het balbezit eg kort. De meeste ballen werden over de zijlijn
gespeeld of soms zelfs het aangrenzende hoofdveld opgejast. Al met al, Alcides probeerde het echt
wel, had het initiatief en daar zette Gorecht tot dan toe niet al teveel tegenover. Toch staan zij
bovenaan in de noordelijkste hoofdklasse. Dit zette ons toch wel aan het denken voor wat betreft het
niveau in deze competitie. Na iets meer dan een half uurtje kreeg Gorecht dan toch datgene waar op
zij al die tijd aan het azen waren. De eerste en min of meer enige counter, werd bij de tweede paal
binnen gelopen. Balen, want zoals gezegd was er maar één ploeg die echt wilde voetballen en dat
waren de geel-zwarten uit Meppel. Niet al teveel later moest Marnix het veld verlaten en werd hij
vervangen door Jorian. De blessure, als erfenis meegenomen uit de voorafgaande wedstrijd, bleek
van dien aard dat hij de wedstijd niet kon vervolgen. Gezegd mag worden dat Jorian hem de
resterende speeltijd met verve verving. Kort voor rust leek Jurre de dikverdiende gelijkmaker binnen
te schieten. Zijn ingeschoten vrije trap leek het doel te gaan missen, maar het meegegeven effect
deed de bal verrassend draaien richting het doel. Hun behoorlijk in lengte uit de kluiten gewassen
keeper stond erbij en keer erna. De bal belandde jammerlijk voor onze B1 op de deklat waardoor
Alcides alsnog met een 1 – 0 achterstand de kleedkamer kon opzoeken. Pauze.
Waar we de laatste wedstijden heerlijk positief konden terugkijken op een geslaagde eerste helft,
was ook nu hier weer sprake van. Ten strijde gaan tegen een dergelijk optredende ploeg, is
simpelweg niet gemakkelijk. Na enkele tactische aanvullingen, in de hoop Gorecht wat meer uit
elkaar te spelen, werd er begonnen aan het tweede bedrijf.
Al snel werd zichtbaar dat Gorecht niet van speelstijl wilde veranderen. Bij Alcides hadden er enkele
kleine omzettingen plaats gevonden, in de hoop dat dit de kans zou vergroten om te komen tot
minimaal één doelpunt. Jorik kwam er in de aanval bij en mocht de stand na een goede twintig
minuten niet zijn veranderd, dan zou Brecht naar het front worden gestuurd. Dit hield natuurlijk
enige risico in, maar dan was het alles of niks. Ook nu liet Alcides het betere voetbal zien. De
bereidheid om voor elkaar te werken was groot, de positie-overnames werden goed uitgevoerd en
de mannen verschenen meer in de zestien en dus voor het doel van Gorecht. Ook met enkele
afstandsschoten werd het doel onder vuur genomen, maar de eerder benoemde lengte van hun
keeper deed er voor zorgen dat hij de ballen redelijk gemakkelijk kon pareren. In het verloop van de
tweede helft stond nog steeds dezelfde stand op het scorebord, de reden waarom Brecht de voorste
linie kwam ondersteunen. De druk op het doel van Gorecht nam in enige mate toe, maar voor
Gorecht ontstond er meer ruimte om te komen tot hun countervoetbal. In totaal kregen zij hierdoor
twee opgelegde kansen, waarvan er ééntje tegen de onderkant van de lat terecht kwam. Over het
geheel genomen bleef Alcides, ondanks deze doelrijpe kansen van Gorecht, het betere van het spel
hebben. Tot aan de laatste minuut werd er geknokt in de hoop er nog minimaal een penaltyreeks uit
te halen. Super jammer was het dat dit uiteindelijk niet haalbaar bleek. Het was helemaal knetter
verdiend geweest. Teleurgesteld werd na het laatste fluitsignaal de kleedkamer opgezocht en
aansluitend aan de terugreis begonnen. Wij als technische staf konden enkel de mannen
complimenteren voor het vertoonde teamspel en strijdlust. Ook tegenstander Gorecht deed dit nog
eens dunnetjes over. Wel zuur dat dit geen winst en daarmee voortzetting in de beker doet
opleveren, maar zo terugkijkende kon Alcides dit absoluut doen met opgeheven hoofd. Met nog
meerdere competitiewedstrijden in het vooruitzicht, wederom een beste opsteker waardoor hier
met veel vertrouwen naar uit kan worden gekeken. De eerstvolgende pot is 5 maart thuis tegen
Heerenveense Boys. Dit wordt nog een hele bijzondere, maar wie weet ook nog een hele
verrassende. Waarom? Ik zou zeggen, kom daarvoor om 11.15 uur maar naar sportpark Ezinge of
duik in het eerstvolgende wedstrijdverslag. Voordat het zo ver is, iedereen een fijne
voorjaarsvakantie en voor alle wintersporters veel sneeuw-, ski- en snowboardplezier.
Jan